Bloedluis

Dermanyssus gallinae

De bloedluis is een bloedzuigende mijt die veel vogels treft, vooral kippen. Verschillende soorten kunnen worden beschouwd onder de term bloedluis, maar de belangrijkste is Dermanyssus gallinae. Deze soort is enkele millimeters groot als adult met een variabele kleur, afhankelijk van de fysiologische toestand (grijs, rood of zwart).


Bloedluis

Levenscyclus

Ei: is ovaal en wit en meet 0,2 tot 0,4 mm. Ze komen 48 uur na het leggen uit bij een temperatuur van 25°C. Deze eieren worden verspreid in de omgeving van de hennen gelegd. Ze zijn ook in hoeveelheden als clusters te vinden.

Larve: is wit en heeft 3 paar poten. Hij vervelt in 24 uur bij 25°C tot een protonimf. De larve is mobiel maar traag. Ze nemen nog geen bloedmaaltijd.

Nimfen:zijn witachtig tot grijsachtig en hebben net als de adulten 4 paar poten. Twee stadia: protonimf en deutonimf. Elke fase voert een bloedmaaltijd uit. De nimfen zijn zeer mobiel en verspreiden zich door het leefgebied van de hennen.

Adulten: zowel mannetjes als vrouwtjes voeden zich met bloed. Het mannetje voert slechts één bloedmaaltijd uit, de vrouwtjes na elke spawning. Het mannetje is knalrood en blijft rood. Vrouwtjes veranderen van rood naar donkergrijs of zwart, afhankelijk van hun toestand. Het vrouwtje legt tijdens haar leven ongeveer 30-35 eieren. Van ei tot volwassen dier kan de levenscyclus bij 25 ºC in 7 dagen worden voltooid. In korte tijd kan de populatie verdubbelen.

Identificatie

Veel vogelsoorten hebben last van bloedluis in hun leefomgeving. Bij pluimvee is de schadelijke soort voornamelijk Dermanyssus gallinae, die vooral kippen treft. Hoewel ze alle kippen kunnen treffen, worden de parasieten vooral aangetroffen in de leghennen- en opfoksector en niet bij vleeskuikens. Dit heeft voornamelijk te maken met de periode waarin een koppel aanwezig is. Deze soort wordt gekenmerkt door zijn grote weerstand tegen klimatologische omstandigheden en de afwezigheid van voedsel (9 tot 12 maanden) en door zijn vermogen om in de omgeving in plaats van op de host te overleven. Na de bloedmaaltijd verlaat de Dermanyssus gallinae zijn gastheer en keert terug om zich in zijn leefgebied te verstoppen. Besmetting door de parasiet is voornamelijk sectorgebonden (uitrusting, dieren, persistentie van parasieten ter plaatse); het is algemeen aanvaard dat deze besmetting niet afkomstig is van individuen uit de wilde fauna. Dit toont aan hoe moeilijk het is om de parasiet te elimineren als deze eenmaal in een gebouw is geïnstalleerd.

Leefomgeving en gedrag

De bloedluis verblijft graag in de omgeving van zijn gastheren. Ze zijn aanwezig in alle soorten fokkerijen, maar vooral in leghennen. De bloedluizen verstoppen zich in de kleinste kieren en hoeken van het materiaal en kunnen clusters vormen. Houten constructies en volières zijn over het algemeen moeilijker te behandelen omdat ze meer schuilplaatsen bieden voor de bloedluis. Ze houden van gebieden in de buurt van de rust- en eilegplekken van hun gastheren (nesten, zitstokken, vlonders). In clusters met bloedluis vindt men gemakkelijk adulten, eieren, larven en poppen. Bloedluis is gevoelig voor licht, ze hebben de neiging zich overdag te verstoppen en 's nachts te gaan bewegen en eten gemiddeld 30 min. Na de maaltijd keert de bloedluis terug naar zijn omgeving.


Overlast/economische schade

Stress en ziekteverwekkers

Bloedluizen zijn een bron van overlast voor hennen en opfokdieren. Ze profiteren van de perioden van inactiviteit van de kippen om hun bloedmaaltijden te nemen, wat stress, nervositeit, verminderde eileg, bloedarmoede en zelfs sterfte veroorzaakt. Van bloedluizen is ook bekend dat ze veel ziekteverwekkers overdragen. Bloedluispopulaties op een pluimveehouderij kunnen aanzienlijk van formaat zijn.

Verslechtering van de productkwaliteit

Naast het veroorzaken van stress, verminderde eileg en sterfte, kan de aanwezigheid van een bloedluisbesmetting leiden tot een verminderde kwaliteit van de eieren. Door het rollen van de eieren op de eierband worden de aanwezige rode luizen op de eieren geplet. In het geval van een zware plaag kunnen tijdens het verzamelen bloedluis op de eieren aanwezig zijn, wat ongemak veroorzaakt voor de werknemers.

Gebouwen en apparatuur als schuilplaatsen

Bloedluis nestelt zich graga in apparatuur en in het gebouw. Ze hebben een zeer hoge weerstand en kunnen meer dan een jaar zonder eten overleven. Ze vertragen hun metabolisme in periodes van vacuüm en zijn daardoor minder gevoelig voor behandelingen. Al deze omstandigheden maken het moeilijk om bloedluizen te bestrijden met traditionele methoden. Het is soms onmogelijk om de parasiet volledig uit te roeien en afhankelijk van de batch en de periode volgen golven bloedluis infestaties elkaar op. De installatie van roofdieren biedt bijzonder interessante perspectieven op de lange termijn of in combinatie met andere methoden.Rode luizen zijn in volwassen toestand met het blote oog zichtbaar en de clusters zijn duidelijk herkenbaar.


Roofmijten Androlis en Taurrus

Protocol

Het protocol ter bestrijding van bloedluis is effectief dankzij de gecombineerde inzet van de producten. Het preventief inzetten van een op uw bedrijf aangepast protocol maakt het makkelijker om bloedluisbesmettingen te voorkomen en te beperken.


  • Androlis & Taurus kit
  • Androlis sachet
  • Androlis kweekfles

Neem contact op

Een succesvolle aanpak van biologische bestrijding is gebaseerd op strategisch geplande uitzettingen.

Neem contact met ons op om de mogelijkheden te bespreken.